In de eerste vijf minuten van de film zien we een kleine
kameleon een toneelstukje opvoeren in zijn aquarium met zijn fantasie vrienden.
De onderwerpen die in zijn toneelstuk aan bod komen zoals helden, avontuur en
romantiek refereren naar waar de film over gaat. Helemaal in het begin van de
film wordt de kijker dus al een voorproefje gegeven wat je te wachten staat.
Rango is een aparte combinatie van verschillende stijlen en
invloeden. Geïnspireerd door de films van David Lynch, schilderijen van
Salvador Dali, verschillende westerns en het boek van Hunter S. Thompson hebben
de makers een film gecreëerd waarin, als je goed kijkt, gerefereerd wordt naar
onder andere deze bronnen. Neem het plot; deze zou je kunnen koppelen aan ‘The
Good The Bad And The Ugly’, of de meeste andere westerns: een onbekend
personage met een mysterieus verleden komt in een klein grimmig stadje en helpt
de bewoners te redden van hun problemen.
Het interessante bij deze film is echter, in tegenstelling
tot andere westerns zoals bij ‘The man with no name’ en Gunslinger die
geheugenverlies heeft, is dat Rango een persoonlijkheidscrisis heeft. Hij
weet niet wie hij is en verzint dus ook een naam voor zichzelf; Rango.
Rango heeft in de film een visioen van ‘The Spirit of The
West’, die precies lijkt op ‘The Man with No Name’, een personage uit
verschillende films gespeeld door Clint Eastwood. Rango identificeert deze
Spirit of the West ook op deze manier, van wie zijn golf karretje vol zit met
Oscars. Dit is een eerbetoon aan de succesvolle carrière van Clint Eastwood.
Er wordt een aantal keer gerefereerd naar Salvador Dali. Wij
hadden dit niet gelijk gezien in de films maar in meerdere bronnen wordt
beschreven hoe de surreële en droomachtige kunst van Dali in de film is
verweven. In de afbeelding hieronder zie je hoe Rango droomt van een vis en een
pop. Zij waren eerst zijn denkbeeldige vrienden die hij in zijn toneelstuk
betrok toen hij nog in zijn aquarium woonde. Nu is hij in de woestijn en droomt
hij hiervan. Maar door het spelen met de verhoudingen is er een surreëel beeld
gecreëerd die lijkt op de kunst van Dali.
Ook in andere scènes is het af en toe surreëel en vervormd
en verwijst het naar de ‘dripping art’ van Salvador Dali’s ‘Persistence of
Memory’. Zie de afbeelding hieronder.
